Prawo do istnienia

Z Trentino do Panamy 

„Wciąż mamy to w naszych oczach i duszach. Spojrzenie w oczy Mirny, ledwie osiemnastoletniej, jaskrawa sukienka z czerwonymi i niebieskimi haftami, noworodek na jej ramionach, gniew w głosie kogoś, kto teraz, opuszczony, nie może już odejść. Wokół niej krajobraz rzek zatrutych cyjankiem i rtęcią, a z oddali czuć gryzący zapach dymu: spalona ziemia. Podbródek trzyma wysoko, czoło ma pogodne, a w każdym z jej hebanowych włosów lśnią oceany odwagi. Panama, ostatni przystanek programu Prawo do istnienia, trzy miesiące podróży, 4000 kilometrów przez wszystkie kraje Ameryki Środkowej: Meksyk, Belize, Gwatemala, Salwador, Honduras, Nikaragua, Kostaryka i Panama”.  

Climate Justice Alliance definiuje sprawiedliwą transformację jako „zestaw zasad, procesów i praktyk opartych na wizji, uwzględniających uwarunkowania geograficzne, ale jednoczących, które budują potencjał gospodarczy i polityczny umożliwiający przejście od gospodarki wydobywczej do gospodarki odnawialnej”. Kobiety ze społeczności wiejskich, a także kobiety rdzenne, których głosy są często ignorowane na arenie międzynarodowej, są bohaterkami kampanii oporu. Są opiekunami regionów, w których żyją i filarami społeczności.  

Czas, by być 

„Wyjechałyśmy z mojego Trentino, przy wsparciu Viraçao Jangada di Trento i Muse, symboli nauki, będącej jednocześnie symbolem człowieczeństwa, we współpracy z RAI i latynoamerykańskimi stacjami telewizyjnymi.  

To dzięki włoskim mediom możemy opowiadać, co się dzieje: raporty, artykuły i szczegółowe raporty towarzyszą nam przez całą podróż, a w drodze powrotnej odwiedzamy teatry, szkoły, wydarzenia. Wszystko, co możemy, aby przekazać jak najwięcej opinii i historii. Wiemy, że to tylko krople w morzu potrzeb. Widziałyśmy za dużo i za mało. To jest nostalgia, to troska, emocje a myśli uciekają daleko, ale to jest czas by zostać, by iść blisko, patrząc daleko. Spoglądam na Trentino i zakasuję rękawy. Widziałam zniszczenie, nauczyłam się odwagi. Ja również jestem moją ziemią i moja ziemia również mnie potrzebuje. Tutaj, teraz”.  

Prawo do istnienia to karta historii pisana wieloma rękami. Przeplatające się wątki, które mówią o innym możliwym świecie, innym modelu relacji między ludźmi. To głęboka przyjaźń, konfrontacja. To koguty piejące o trzeciej nad ranem. To ryż i fasola, to radość dzielenia się. To niepowodzenia, śmiech i zachwyt, łzy, strach i siła, by iść dalej, nawet gdy już nie dajesz rady. Ponieważ poddanie się jest luksusem, na który nie możemy sobie pozwolić. 

Sprawiedliwość klimatyczna to nic innego jak okruchy człowieczeństwa, które nie chcą dać się zdeptać.  

„Domagamy się razem, w stu językach, tysiącem głosów, naszego prawa do istnienia. Naszego prawa do sprzeciwu”. 

To, co sadzimy, jak uprawiamy, jak jemy, to korzenie naszego sposobu bycia i istnienia w świecie.