Taio
Zespół pojedynczych domostw wśród sadów - to Taio, osada z przełomu szesnastego i siedemnastego wieku
Taio to rozległa osada, która rozciąga się na obszernym tarasie z widokiem na głębokie koryto strumienia Noce. Tworzą ją różne grupy domostw (Dermulo, Segno, Torra, Vion, Tuenetto, Dardine, Mollaro) wznoszących się pośród sadów. W przeszłości była to rzymska osada, czego potwierdzeniem są odnalezione tu grobowce, przedmioty i liczne monety.
Architektura miasta posiada szesnasto- siedemnastowieczne cechy, z wieloma wiejskimi i wiejsko-szlacheckimi domami, korytarzami, mostami i drewnianymi nadbudowami. Centralnym punktem jest duży plac i dwa kościoły: parafialny, Św. Wiktora, z piętnastowieczną dzwonnicą, a po przeciwległej stronie kościół Matki Boskiej Różańcowej wzniesiony w XII wieku.
Ciekawostką są pęknięcia skały pod miastem, z których wypływają źródła niezwykle orzeźwiającej wody. Typowym zajęciem rzemieślniczym w Taio jest produkcja uchwytów do biczów, rozpoczęto ją tu w 1830 roku i od tamtej pory bardzo szybko się rozwinęła.
W wąwozie pobliżu Dermulo znajduje się szesnastowieczna samotnia Św. Justyny, dziś już bardzo zniszczona, ale wciąż godna uwagi. Nieco dalej na północ można zobaczyć tamę Świętej Justyny, jedną z największych w Europie: jej wysokość wynosi 152,5 metrów i tworzy zbiornik wodny będący w stanie pomieścić 172.000.000 metrów sześciennych wody.